Author: Տ. Արմէն քահանայ Մելքոնեան

ժողովրդին հաճելի լինելուց, իր վարձը միայն ժողովրդի գովեստի խոսքերի մեջ է լինելու: Իսկ Աստծուն հաճելի լինելու դեպքում, վարձն Աստծուց է:

Ինչքան էլ որ մեր հոգևորականները հերքեն այս փաստը, հավատացյալը նայում է իր քահանայի վարքին, խոսքին, գործին, կյանքին և օրինակին:

Տեսեք, սիրելիներ, ինչքան պարզ ու հստակ է Պողոս առաքյալի բացատրությունը օրենքի մասին: Օրենքը պարիսպ է, որը արգելում է մարդուն մտնել չնախատեսված մի վայր: Իսկ երբ մարդը ինքնակամ չի մտնում այնտեղ, որտեղ իրեն արգելված է, այդ մարդու ինչի՞ն է պետք օրենքը: Օրենքը վերը նշված մեղքերի համար է, որ մարդիկ կատարում են:

Բայց դարերի ընթացքում ինչպես տեսնում ենք աշխարհի մարդիկ չկարողացան պահել քրիստոնեությունը և բաժանեցին իրենց մեջ՝ տալով ազգային պատկանելիություն, և միախառնեցին ավանդությունների հետ և այսօր ունենք մի խառնաշփոթ քրիստոնեություն՝ բազում տարաձայնություններով:

Այդ անհարգալից լուրերը լսելուց հետո, վերցնում է գրիչը և դատարկում է իր սիրտը, ինչը որ գաղտնի էր պահել մինչ այդ պահը, և գրում է,-

երանելի է այն համայնքը, որն այսպիսի հարաբերություն ունի հոտի և հովվի միջև, էլ չեմ ասում հոտի և եպիսկոպոսների միջև, որը իսպառ բացակայում է: Մեր հավատացյալ հոտը եպիսկոպոսի ձայն չի լսի իր եկեղեցում, եթե հատուկ Էջմիածին չգնա՝ պատարագի մասնակցելու, որտեղ երբեմն եպիսկոպոսներն են մատուցում Պատարագը: