Սիրելի ունկնդիրներ, ամփոփելով այս հատվածը այսօրվա Ավետարանից, մենք համոզվում ենք, մի բանում, որ մենք Սուրբ գրքի պատմությունները կարդում ենք որպես ճշմարտություններ, որպես հետաքրքիր պատմություններ, բայց երբ մեր Տէրը մեզ ասում է «Արի՛ իմ յետեւից», մենք նույն պահին հորինում ենք հազարավոր պատճառներ՝ խուսափելու համար, օրինակ՝ ժամանակ չկա, աշխատում եմ, մի կիրակի եմ տանը դրա համար չեմ գնում Պատարագ, Աստվածաշունչ կարդում եմ չեմ հասկանում, եկեղեցու շարականները և Պատարագը գրաբար են, դրա համար չեմ գնում, քանի որ չեմ հասկանում: Այսինքն ժամանակի Տիրոջ համար մենք ժամանակ չունենք:
Բայց մենք տեսնում ենք, որ Հիսուս իր աշակերտներից բոլորից նույնը չէր պահանջում: Հովհաննեսի համար ասում էր, ես ուզում եմ, որ դա ապրի, իսկ Պետրոսին ցույց էր տալիս, թե ինչ մահով է մեռնելու: Մեկի անհավատությունը փարատեց, մյուսի հավատի վրա եկեղեցի շինեց: Նույնիսկ երբ շրջում էր գյուղերով, մեկին ասում էր արի իմ հետևից, մյուսին ասում էր դու չես կարող կրել այն ծանրությունը, որ ես կրում եմ: Երրորդին ասում էր.«Թող որ մեռածները թաղեն իրենց մեռելներին, իսկ դու գնա քարոզի՛ր Աստծոյ արքայութիւնը»:
Բոլորս անելիք ունենք Քրիստոսի պարտեզում: Անշուշտ բոլոր պարտիզպաններ չենք կարող լինել, բայց կարող ենք հողը մշակել, ծաղիկ ցանել, կամ ջրել, կամ պահակ լինել պարտեզին: Բայց որ Քրիստոսի պարտեզը պետք է միշտ խնամված լինի, դրանում երկրորդ կարծիք չկա: Երբեք չասենք, թե մենք չենք կարող օգտակար լինել Քրիստոսին ծառայության գործում, որովհետև մեր Տէրը ասում է, ինձ հետևողը չի կարող նաև աշխարհին ծառայել: Աստծո Արքայությանը հասնելու համար նվիրված ծառայություն է պետք: Իսկ մենք աշխարհին սիրահարված ենք ապրում, դրա համար Տիրոջ պարտեզը անխանամ է մնացել և չի բուրում ինչպես հարկն է::
Աղոթենք միասին:
Լցաք առաւօտու ողորմութեամբ Քով, ցնծացաք եւ ուրախ եղաք զամենայն աւուրս կենաց մերոց:
Ուրախ եղաք փոխանակ աւուրցն, յորս խոնարհ արարեր զմեզ, եւ ամացն՝ յորս տեսաք զչարչարանս:
Հայեա՛, Տէ՛ր, ի ծառայս Քո եւ ի գործս ձեռաց Քոց եւ առաջնորդեա՛ որդւոց նոցա. եղիցի լոյս Տեառն Աստուծոյ ի վերայ մեր:
Զգործս ձեռաց մերոց ուղի՛ղ արա ի մեզ, Տէ՛ր, եւ զգործս ձեռաց մերոց յաջողեա՛ մեզ:
Փա՜ռք Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:
Եւ եւս խաղաղութեան զՏէր աղաչեսցուք. ընկա՛լ, կեցո՛ եւ ողորմեա՛:
Օրհնութի՜ւն եւ փա՜ռք Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն: