Դա պատահեց այն գիշեր, երμ ես մենակ էի իմ առանձնասենյ
ակում, փռված աթոռիս, հայացքս մի կետի հառած, դեմքիս՝ ինքն
ագոհ ժպիտ. գուցե այդ պահին իմ սպասավոր լինելու մասի՞ն էի
մտածում: Հետո գլուխս ծանրացավ, ու քնեցի, չգիտեմ, մտքերս
երազի՞ փոխվեցին, թե՞ Աստված ինձ տեսիլք ուղարկեց: Գիտեմ
միայն, որ առջևս տեսա մի խումμ լուսեղեն հրեշտակներ, որոնք
ինձ իրենց թևերի վրա առած՝ վեր μարձրացան:
Post Views: 2,744