Մենք իրավունք չունենք մոռանալու մեր գլխավոր արժանիքների մասին, որոնք երեքն են՝ 1. Աստծու պատկերն ու նմանությունը: 2. Աստծու պարգևած ազատ կամքը. 3. Աստծուն որդեգիր կոչվելու պատիվը՝ մկրտությամբ:
Ձեզ հավատացնում եմ, որ մեր բոլոր հարցերի պատասխանը մեր սրտում է, եթե Քրիստոս մեր սրտում է, պատասխան ունի մեր ամեն մեկ հարց; Իսկ եթե Քրիստոս մեր սրտում չէ, զուր է պատասխաններ փնտրել մեր հարցերի համար:
Ադամը բացեց մեղքի դուռը և սատանան ներս մտավ: Քրիստոնյաներս պետք է փակենք մեր առջև բացված մեղքի յուրաքանչյուր դուռ՝ մեր հավատքի համաձայն;
Հիսուս Իր հոտը հանձնեց Պետրոսի հոգածությանը և ասաց,- եթե սիրում ես Ինձ արածեցրու Իմ ոչխարներին, բայց միշտ հիշի՛ր, որ նրանք Ի՛մ ոչխարներն են, ո՛չ թե քո; Փնտրիր Ի՛մ փառքը, ո՛չ թե քո, երբ հովվություն անելու ժամանակը գա: Եթե դու քո փառքը փնտրես, կհայտնվես այն մարդկանց շարքում, որոնց վատ բան է սպասվում:
Քրիստոսի եկեղեցին ժողովրդի այն բազմությունը չէ, որ իրեն քրիստոնյա է համարում, բայց լուր չունի Ավետարանից, և եկեղեցու խորհուրդներից : Այլ նրանք են , որոնց կյանքի մեջ արտացոլում է Քրիստոսի ճշմարտությունն ու սերը:
Եթե վատ խոսեցի, վկայիր վատի մասին, իսկ եթե լավ, ինչո՞ւ ես հարվածում; Սա մեր կյանքում ամենադժվար իրականացվող պատգամն է; Ինչո՞ւ: Որովհետև միշտ չէ, որ մենք բացարձակ ճշմարտություն ենք խոսում;
Ճշմարտությունը քարոզվեց աշխարհում, սակայն աշխարհը չկամեցավ ճանաչել ճշմարտությունը այնպես, ինչպես որ Ճշմարտությունը կանգնած էր Պիղատոսի առջև և նա չէր տեսնում; Կանգնած է քահանայապետների աչքի առջև և նրանք չէին տեսնում; Ինչո՞ւ չէին տեսնում: Որովհետև չկա մեղքի գիտակցություն և չկա զղջման ունակություն:
Քրիստոսին վերաբերող մասունքները մեզ հիշեցնում են խաչի ճանապարհը և տառապանքները, սակայն եթե մենք չենք կարդացել Ավետարանը, և չգիտենք, թե որ մասունքը ինչպես է գործածվել Քրիստոսի չարչարանքների ժամանակ, պատշաճ չէ և մեր հավատքը մեռած է:
Հոգևոր կլանը չգիտեր, որ Պետրոս առաքյալը որևէ փաստաթուղթ չունի, բայց ունի Սուրբ Հոգին, որը խոսել է տալիս նրան, ըստ այն խոսքի:
