De Armeens-Apostolische Kerk (Armeens: Հայ Առաքելական Եկեղեցի, Hay Arakelagan Yegeghetzi)’ is een zelfstandige kerk, gesticht in Armenië. Ze behoort sinds het concilie van Chalcedon (451) tot de oriëntaals-orthodoxe kerken.
Deze kerk wordt soms aangeduid als de Gregoriaanse Kerk, deze is afgeleid van de patroonheilige van het Armeense volk, de heilige Gregorius de Verlichter. Maar deze naam heeft niet de voorkeur van de Kerk, omdat het de apostelen Bartholomeus en Thaddeus als de oprichters van deze kerk ziet
Geloof en spiritualiteit
De Armeense spiritualiteit is sterk bepaald door het lijden. Jezus’ dood en verrijzenis worden met de collectieve ervaring van lijden verweven in de Armeense gebeden en religieuze liederen.
De Armeense praktijken lijken in het algemeen op die van andere oostelijke kerken; de priesters kunnen huwen en communie wordt gegeven met zowel brood als wijn, hoewel het gebruik van ongedesemd brood een Westerse praktijk is.
De liturgische taal is klassiek Armeens, ook wel Grabar genoemd.
Zoals de andere oriëntaals-orthodoxe kerken beroept de Armeens-Apostolische Kerken zich wat de geloofsleer betreft op de eerste oecumenische concilies van de ongedeelde kerk, n.l. het Eerste Concilie van Nicaea (325), het Eerste Concilie van Constantinopel (381) en het Concilie van Efese (431). De Armeens-Apostolische Kerk gebruikt -sinds 1924- de gregoriaanse kalender.